ŚWIĘTA PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO

Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego obchodziły dwa Kościoły, Wschodni i Zachodni. Już w piątym wieku obchodzono tę uroczystość na pamiątkę krzyża, który ukazał się na widnokręgu niebieskim cesarzowi Konstantynowi przed bitwą z Maksencyuszem, a zarazem na uczczenie prawdziwego krzyża Chrystusowego, znalezionego w stosie gruzów przez matkę Konstantyna, świętą Helenę.

W roku 306, syn Cesarzowej Heleny Konstanty, wyniesiony został na tron, mając 31 lat.

Maksencyusz, syn cesarza Maksymiana chcąc wydrzeć władzę Konstantynowi zajął Rzym i wyruszył na niego ze swoimi wojskami. Konstantyn będąc jeszcze poganinem, nie wiedział z początku do jakiego bóstwa się uciec, lecz oświecony z góry, zwrócił swą modlitwę do prawdziwego Boga i błagał Go z gorącym pragnieniem, by się nad nim zlitował i mu się objawił.

Gdy jechał bowiem po skończonej modlitwie na czele swego wojska, zobaczył w samo południe błyszczący krzyż na niebie, w pośrodku którego brzmiały słowa:

„In hoc vinces – W tym znaku zwyciężysz”

Następnej nocy ukazał mu się w śnie Chrystus z tym samym znakiem i rozkazał mu, by zrobił chorągiew z tym godłem i kazał ją nieść w czasie bitwy, jako oręż przeciwko nieprzyjacielowi. Cesarz nie wahał się już wydać bitwę nieprzyjacielowi, z pomocą Bożą zwyciężył Maksencyusza. Chorągiew krzyża, którą Konstantyn kazał nosić przed swym wojskiem przynosiła mu wszędzie zwycięstwo.

Cesarzowa Helena licząc lat 80 pragnęła bardzo odnaleźć krzyż święty, dlatego udała się do Jerozolimy i za pomocą biskupa Jerozolimy Makarego odnalazła krzyż święty. Helena mając widzenie, pojechała do Jerozolimy i odkryła miejsce święte. Podróż odbyła się w 326 roku.

Poganie z nienawiści do chrześcijan zasypali grób święty kamieniami, przykryli go ziemią, a na nim postawiono świątynię dla bogini Venery, na górze Golgocie postawiono pomnik poświęcony Jowiszowi.

Święta Helena kazała zburzyć świątynię pogańską, wywieźć gruzy i rozkopać ziemię, a wtedy ujrzano skalistą pieczarę grobu świętego. W pobliżu znaleziono w osobnej jaskini trzy krzyże z drzewa dębowego, gwoździe, którymi przybito nogi i ręce Zbawiciela i znany napis Piłata, który zerwany był z krzyża.

Cesarzowa Helena wraz ze świętym biskupem Makarym, uciekli się do Boga z gorącą modlitwą. Biskup oświecony, w obecności ludu kazał dotknąć pewnej chorej, która już konała, dwoma z trzech krzyży, lecz te nie wywarły na niej najmniejszego skutku, gdy dotknęła trzeciego krzyża, natychmiast została uzdrowiona. Dotknięto także umarłego tym krzyżem, a natychmiast powrócił do życia. W ten sposób odkryto krzyż Chrystusa Pana. Aktualnie obchodzimy Święto Podwyższenia Krzyża Świętego w dniu 14 września.